Op uitgebreid familie- en hondenbezoek

Na de uitgebreide festiviteiten van de voorbije dagen rond Porto Alegre besloten we die stad van 1,5 miljoen inwoners te verlaten en ons terug te trekken in een aantal pittoreskere plekjes aan de kust. Met als gevolg dat mama en papa de voorbije dagen even afgesloten waren van de web-wereld.

Eerst in Rondinha, een kleine gemeente in Rio Grando del Sul, waar de oma Sueli woont, bijna iedereen van de familie een vakantiehuisje heeft en waar we twee nachten zijn gebleven. Mama wist wel niet dat ze ondertussen een tiental honden had, en ik (Mateo) was ook niet voorbereid op zoveel klein keffend grut. Papa heeft me dus even moeten vasthouden tot ik mijn eerste schrik wat had overwonnen. De dag erna was ik al heel wat dapperder. Ook omdat ik dan niet meer van de honden wegliep en ze me als een speelkameraadje zagen. Dat hielp.

Voor mij (Timo) waren die keffertjes geen probleem; constant liep ik naar hen toe om ze uit te dagen. Uiteindelijk ben ik zelf wat groter dan zij. En kan ik “baaah” roepen, en zei niet. Toen we dan in het zwembadje mochten spelen, ben ik wel pardoes kopje onder gegaan. Dat was minder geslaagd! Gelukkig was papa zelf in het water om me onmiddellijk eruit te vissen. Met de schrik zijn we allemaal weggekomen!

’s Middags zijn we dan bij een van de broers van bompa Paulo (Tio Roque) uitgebreid paella (maar met vlees!) gaan eten. Wat een volk was er daar weer! Vooral voor mama was het super leuk om haar gast familie terug te zien en weer wat oude gewoontes op te halen.

We hebben er de super lieve oma van 84 leren kennen en uitgebreid in de tuin en rond het zwembad gespeeld. Zoveel aandacht ook dat we kregen.

En ondertussen heb ik (Mateo) een uitgebreide verzameling speciale schelpen gekregen. Daar ben ik heel blij mee. Bompa Paulo vindt de naam van papa ‘Christophe’ trouwens veel te ingewikkeld, dus wordt hij vanaf nu door onze braziliaanse familie door ‘João’ aangesproken :).