Vandaag is het een rustige dag geworden. Mama en papa stonden vol goeie moed op, klaar om er terug op uit te trekken, tot dat wij (Mateo en Timo), duidelijk aangaven dat we het wel eens een dagje wat rustiger aan wilden doen. Gewoon wat spelen met de auto’s en rondlopen in de tuin (waar trouwens ook kippen rondlopen) is meer dan genoeg .
Een ideaal moment voor papa om te gaan lopen en de regio wat te verkennen. Wat een klein uurtje moest worden. werd al gauw meer dan 1u45 tot nervositeit van de mama.
Papa had er niet bij stilgestaan dat de straten in deze wijk allemaal redelijk gelijkaardig zijn & dat de ingang vanop het strand richting ons huisje niet heel duidelijk was. Tussen welke struiken moet ik vanuit de duinen er terug ingaan?
Na de middag besloten we samen om toch nog maar wat de regio te verkennen. Leo, onze gastheer & surfer had namelijk net een kleine surfplank gegeven en ik (Mateo) kon niet wachten om die te gaan gebruiken.
Een nieuw strandje ontdekken in het noorden van het eiland, leek ons ideaal: Canasvieras. Enkel hadden we er niet op gerekend dat er bijna geen strand/zand ging zijn. Er was maar ongeveer 1m zitplaats en zelfs dat werd herhaaldelijk weggespoeld door de golven.
Er zat niets anders op dan ergens een stoeltje te zoeken waar wij rustig konden zitten en genieten van een caipirinha, terwijl Mateo aan het vechten is tegen de golven.
Voor mij (Timo), is deze vakantie alvast een uitdaging. Ik ben super vrolijk zolang ik broertje, mama en papa in de buurt heb. Zodra er iemand weg is, vind ik het helemaal niet leuk. Gelukkig kan ik vaak bij mama in haar armen zitten. Maar geef me een emmertje en een schopje, en ik ben vertrokken. 
Ziet er fantastisch uit! En doe maar op het gemakske, dat heet officieel ‘vakantie in vakantie’. Xxx Jokelien