Over rotstekeningen en schrikwekkende slangen

Aaah, het ontbijt. De nachten zijn hier door de snelle duisternis, vele insecten en beperkte activiteiten-opties vrij lang, dus iets waar we naar uitkijken.

Stipt om half acht deze ochtend kregen we opnieuw eieren met brood. Ik, Timo, toon mij aan tafel helemaal niet van mijn beste kant. Normaalgezien kan ik heel flink eten, maar deze vakantie is dat nog niet gelukt. Elke ochtend en avond is het een strijd om wat ik geserveerd krijg, op te eten. Mama zegt dat ik al zo mager ben, en dat ik dus veel beter en méér moet eten. Ik, Mateo, ben echt plichtsbewust en eet al net zoals de volwassenen altijd heel flink mijn bordje leeg. Want eten laten liggen dat doen ze hier niet, daarvoor is het eten hen veel te kostbaar.

Daarna gingen we terug op stap met Luis om het andere deel van het eiland te bezoeken. Op weg naar de rotstekeningen komen we te weten dat Luis een agronoom is van opleiding. Hij vertelt ons vanalles over de vele bomen en planten die we tegenkomen.

En ook dat hij heel veel kruiden in zijn tuin heeft, waarmee hij allerlei ziektes kan genezen. Mama en papa zijn heel blij dat Luis zich eindelijk wat meer openstelt en begint te vertellen. Dat is het voordeel van wat langer op één plek te blijven. Je leert de mensen en hun gewoontes beter kennen & het wordt iets meer dan vluchtige contacten. Morgen mogen we eens mee gaan kijken in zijn tuin. We zijn al nieuwsgierig!

Maar terug naar de ‘petrogliefen’. Dat zijn uit rotsen gekerfde tekeningen die zijn gemaakt door de Niquiro-indianen, de oorspronkelijke bewoners van Isla Ometepe. De oudste zijn wel meer dan 3000 jaar oud.  Er wordt vanalles in afgebeeld – apen, oude vrouwtjes, koningen – maar af en toe kom je ook een echte zonnekalender tegen. Heel indrukwekkend om te zien.

Na een hobbelige kilometer, die wij eigenlijk niet als een weg zouden beschouwen, gaan we verder naar Finca Magdalena. Een koffieboerderij waar je tussen de plantages kan wandelen en waar je opnieuw op zoek gaan naar petrogliefen.

Leuk om te doen, maar de wandeling werd een echt avontuur. Tijdens de wandeling vertelde Luis dat door de hoge vochtigheidsgraad je heel wat dieren kan zien. En dat was ook zo. Prachtig mooie grote blauwe vlinders, grote apen in de hoge bomen, maar jammergenoeg ook grote bijtende mieren. Ocharme de voeten van papa !

Maar ook slangen. Ja, echt. Slangen. Luis vertelde dat er heel wat slangen op de plantage zijn, waaronder de hele gifte koraalslangen. Een beet van deze slang kan al dodelijk zijn. Slik. Dat moest je niet aan mama vertellen, want toen vond mama de wandeling al niet meer zo leuk. En net vijf minuten later krijgen we een slang te zien vlakbij een van de rotstekeningen. Gelukkig geen giftige slang, maar toen waren we allemaal niet meer op ons gemak. En Luis maar lachen, dan maar een verkorte toer in de plantage ;-).

Dit weekend doen we het opnieuw rustig aan. Dan is het “tijd voor ons” (Mateo en Timo) en mogen we veel op de ipad spelen, gaan we zwemmen en vooral slangen en hobbelige wegen vermijden.